Contextualist moral philosophers criticise hands-off liberal theories of justice for abstracting from the cultural context in which people make choices. Will Kymlicka and Joseph Carens, for example, demonstrate that these theories are disadvantageous to cultural minorities who want to pursue their own way of life. I argue that Pierre Bourdieu's critique of moral reason radicalises contextualist moral philosophy by giving it a sociological turn. In Bourdieu's view it is not enough to provide marginalised groups or subgroups with equal access to (...) public institutions and specific cultural rights—in some cases this may in fact be detrimental. He contends that scientists, politicians and other intellectuals have a duty to take seriously the social presuppositions of free deliberate choice and public opinion and to support cultural minorities with instruments to liberate themselves from their often precarious situation. (shrink)

The network society is generally challenging for today's communication practitioners because they are no longer the sole entities responsible for communication processes. This is a major change for many of them. In this paper, it will be contended that the normative practice model as developed within reformational philosophy is beneficial for clarifying the structure of communication practices. Based on this model, we argue that government communication should not be considered as primarily an activity that focuses on societal legitimation of policy; (...) rather, it focuses on clarifying the meaning of the actions of the government. If the government can convincingly answer the question about the reason for their actions, societal legitimation will subsequently follow. Hence, it is argued that government communication is primarily linguistically qualified. (shrink)

Religie wordt vaak opgevat als een illusionaire macht waarmee onderscheid wordt gemaakt tussen het seculiere en het sacrale en daarmee tussen mensen die wel en mensen die niet uitverkoren zijn. Macht en geweld vallen in een dergelijke opvatting vrijwel samen. Aan de hand van het werk van Pierre Bourdieu laat ik zien dat dit leidt, hetzij tot een positie waarin ieder onderscheidend vermogen tussen wat waar of niet waar is verdwijnt, hetzij tot een positie waarin de criteria zo hoog worden (...) opgeschroefd dat waarheidsvinding nauwelijks mogelijk meer is. Tot slot verdedig ik een positie waarin religie begrepen wordt als een normatieve praktijk, waarin ook aan de uitoefening van macht een eigen plaats toekomt. (shrink)